Τα αρχαία κτήρια και οι ναοί είχαν στέγες φτιαγμένες από μεγάλα ξύλινα δοκάρια που καλύπτονταν εξωτερικά από πήλινα ή λίθινα κεραμίδια. Δυστυχώς, η στέγη είναι το πρώτο τμήμα ενός κτηρίου που καταρρέει σε περίπτωση καταστροφής. Έτσι είναι σπάνιο να συναντήσεις ένα αρχαίο μνημείο με στέγη, εκτός κι αν έχουν γίνει έργα αναστήλωσης.
Τι υπήρχε κάτω από τη στέγη, στην οροφή;
Τα φατνώματα...
…δεν ήταν επίπεδα! Βάθαιναν προς το κέντρο τους κλιμακωτά, ώστε να φαίνονται πιο όμορφα αλλά και να μειωθεί το βάρος τους. Ήταν ζωγραφισμένα με πολύχρωμα γεωμετρικά σχέδια ή φυτά. Στο κέντρο τους μερικά είχαν ανάγλυφα μαρμάρινα ή μεταλλικά λουλούδια.
Συνήθως τα πολυτελή κτήρια και οι ναοί κάτω από τη στέγη είχαν οριζόντιες μαρμάρινες οροφές. Ήταν κατασκευασμένες από μεγάλες δοκούς και στενόμακρες πλάκες που κάλυπταν τα ανοίγματα της οροφής ανάμεσα στις δοκούς. Οι πλάκες αυτές ήταν διακοσμημένες με μία, δύο ή περισσότερες τετράγωνες εσοχές, τα φατνώματα. Γι’ αυτό το λόγο ονομάζονταν φατνωματικές.
Στην Ακρόπολη, ιδιαίτερα εντυπωσιακές οροφές είχαν τα Προπύλαια, η επιβλητική είσοδος στο ιερό της θεάς Αθηνάς. Περνώντας μέσα από το κεντρικό κτήριο των Προπυλαίων μπορούσες να θαυμάσεις τα φατνώματα που είχαν ζωγραφισμένα στο κέντρο τους αστέρια και δημιουργούσαν την αίσθηση του ουρανού!
Σήμερα, περνώντας μέσα από τα Προπύλαια, μπορείς να δεις ένα μεγάλο τμήμα της οροφής μετά την αποκατάστασή του.
Παίξε με το φάτνωμα
Print